พระพม่าหลงผิดอย่างไร

บทความนี้ ผู้เขียนเจตนาที่วิเคราะห์ความเข้าผิดใจของพระพม่าที่มีต่อสติปัฏฐาน  4 ที่ว่า การปฏิบัติธรรมเพียงหัวข้อใดหัวข้อหนึ่งของสติปัฏฐาน  4  เท่านั้น บุคคลผู้นั้นก็จะสามารถบรรลุพระอรหันต์ได้

ซึ่งเป็นความใจผิดอย่างมหันต์

ความเชื่อดังกล่าวนั้น ถ้าเกิดอยู่เฉพาะในเขตแดนของประเทศพม่า  ผู้เขียนก็คงจะไม่เดือดเนื้อร้อนตัว  แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นแค่นั้น 

ความเชื่อดังกล่าวได้เข้ามาเผยแพร่ในประเทศไทย ส่งผลเสียยิ่งกว่าไวรัสคอมพิวเตอร์เสียอีก

ผลเสียที่ว่านั้น มีอะไรบ้าง

1) สติปัฏฐาน  4  นั้น เป็นหัวข้อธรรมะที่สำคัญยิ่ง แต่เป็นหัวข้อธรรมะพื้นฐานเท่านั้น ไม่สามารถทำให้บรรลุพระอรหันต์ได้

เมื่อพระพม่าเข้าใจผิด สอนอยู่แค่นั้น ก็จะทำให้คนไทยกลุ่มที่ไปหลงเชื่อเข้าใจผิดตามไป และปฏิบัติอยู่แค่นั้น  ทั้งๆ ที่ยังมีองค์ความรู้อื่นๆ ที่สำคัญกว่ารอให้ปฏิบัติอยู่

พุทธศาสนิกชนชาวไทยกลุ่มดังกล่าวนั้น ก็คงจมปลักอยู่กับการพิจารณาอิริยาบถใหญ่ อิริยาบถย่อย  เดินจงกรมกันอยู่นั่นแหละ

ให้เดินกันจนเท่ากับเส้นรอบวงของโลก 1,000 เที่ยว ก็ได้ผลของการปฏิบัติธรรมอยู่แค่นั้น

2) ความเชื่อของพระพม่าดังกล่าว ก่อให้เกิดความแตกแยกให้พุทธศาสนิกชนชาวไทยเป็นอย่างมาก

สายปฏิบัติธรรมในประเทศไทยหลักๆ จำนวน 3 สายคือ สายพุทโธ สายนะมะพะทะ และสายวิชาธรรมกาย  ถึงแม้ว่าต่างก็คิดว่า การปฏิบัติธรรมของตนดีกว่าสายอื่นๆ แต่ต่างก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไป อยู่กันอย่างสามัคคี

ท่านอยากทำแบบไหนท่านก็ทำไป

แต่พอสายยุบหนอพองหนอกับสายนาม-รูปเข้ามา  สาวกของสายปฏิบัติธรรมที่ว่านี้ ได้จัดแบ่งสายปฏิบัติธรรมออกเป็น 2 ชั้นโดยทันที 

สายโน้นสายนี้เป็นสมถะกรรมฐาน ไปนิพพานไม่ได้  ไปได้ก็ช้า 

สายนั้นติดนิมิต สายโน้น สายนี้ไปเรื่อย สายของตนเป็นวิปัสสนาสายเดียวในโลกนี้ ว่าอย่างงั้นเถอะ

ดูถูกการปฏิบัติธรรมของสายอื่นๆ ไปหมด ว่าต่ำต้อยกว่าของตนเอง

3) การที่มีผู้เชื่อพระพม่ามากๆ เข้า เป็นการแสดงความโง่ของคนไทยกลุ่มหนึ่งอย่างไม่น่าให้อภัย

ผมมีหลักฐานประกอบ ดังนี้

(1) สติปัฏฐานนั้น ชื่อก็บอกว่า เป็นฐาน  เป็นฐานแล้วจะทำให้บรรลุพระอรหันต์ได้อย่างไร  คนเชื่อก็โง่จริงๆ  ขอให้ดูภาพประกอบด้านล่าง

นั่นเป็นหัวข้อธรรมะที่จะทำให้บรรละพระอรหันต์ ไล่จากล่างขึ้นบน ก็คือ ต้องปฏิบัติสมถะกรรมฐานก่อน ต่อมาก็วิปัสสนากรรมฐาน

เมื่อผ่านระดับพื้นฐานแล้ว ก็เข้าโพธิปักขยธรรม ในหัวข้อโพธิปักขธรรมนี้ “สติปัฏฐาน 4” เป็นหัวข้อพื้นฐาน 

เมื่อผ่านโพธิปักขยธรรมแล้ว ก็ต้องไปวิชาสุดท้ายคือ อริยสัจ 4  ซึ่งในรายละเอียดจะต้องผ่านวิชชา 3 กับ วิปัสสนาญาณ 10 ด้วย

(2) วิปัสสนา แปลว่า เห็นแจ้ง  แต่สายยุบหนอพองหนอ กับสายนาม-รูป เห็นอะไรไม่ได้เลย ผิดไปหมด เป็นนิมิตลวงไปหมด

ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า ต้องเห็นอย่างแจ่มแจ้ง คลุมเครือก็ไม่ได้ คนที่ไปเชื่อก็แสดงว่า โง่ตัวจริงเสียงจริง

(3) พระพม่าชอบสอนว่า ถ้าปฏิบัติตามที่ตนเองสอน จะสามารถบรรลุพระอรหันต์ได้อย่างน้อยภายใน 7 ปี 7 เดือน 7 วัน 

ผมถามจริงๆ เถอะ พระพม่าสอนกันมากี่ปีแล้ว เดินกันระยะทางนับได้ตั้งแต่โลกไปจนถึงดาวพลูโตแล้ว  มีใครใกล้ความเป็นพระอรหันต์กันบ้าง

(4) เมื่อพิจารณาจากเอกสารการสอนของพระพม่าทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ผมยังไม่พบเอกสารชิ้นใดที่สอนถึงระดับนิพพานเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

ถ้าสายยุบหนอพองหนอและสายนาม-รูปสามารถสอนให้พุทธศาสนิกชนสามารถไปนิพพานได้ จริง ไม่ต้อง 7 ปี 7 เดือน 7 วันหรอก  50 ปี ผมก็ยอมรับได้

องค์ความรู้ของทางพระพม่าจะต้องสูงกว่านี้  นี่อ่านกี่เล่ม กี่เล่ม ก็พิจารณาอิริยาบถใหญ่ อิริยาบถย่อยกันอยู่แค่นั้น

(5) ประเทศพม่านี่ เขาเจริญกว่าประเทศไทยในทุกๆ ด้านเลยหรือ ถึงต้องตามไปเชื่อพระพม่าด้วย

ตอนนี้ประเทศพม่าล้าหลังกว่าไทยประมาณ 50 ปี เป็นอย่างต่ำ ถ้าการปฏิบัติธรรมของไทยแท้ๆ ไม่มี ผมจะไม่ว่าสักคำ

(6) ถ้าไปเชื่อพระลาว พระเขมร พระเวียดนาม ฯลฯ ผมจะไม่ว่าอะไรเลย ทำไมไปเชื่อพระพม่า  ตอนกรุงศรีอยุธยาแตกครั้งที่ 2  พวกพม่าเผาพระ ลอกทองคำของเราไปเท่าไหร่ จำกันไม่ได้เลยหรือ

(7) คนพม่านั้น เป็นพุทธศาสนิกชนที่ดีมาก แต่พระพม่านั้น บิณทบาตรทั้งวัน  ถูกเนื้อต้องตัวผู้หญิงได้  ก็แสดงว่า พระพม่านั้นศีลย่อหย่อน ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่

เมื่อผมเสนอบทความนี้ครั้งแรกใน gotoknow นั้น  ก็มีคนมาให้ความเห็นกันพอหอมปากหอมคอ  ส่วนใหญ่ก็เป็นสาวกของพระพม่า  ผมจึงจะนำเสนอในส่วนนั้นด้วย ในบทความต่อๆ ไป